آموزش دستورات شبکه در لینوکس

دستورات شبکه در لینوکس

در قسمت های قبلی یاد گرفتید که چگونه از ترمینال لینوکس استفاده کنید. چگونه کاربر جدید ایجاد کرده و دسترسی های لازم را برای یک فایل تنظیم کنید. در این قسمت نیز کمی به سخت افزار نزدیک میشویم، و با دستورات شبکه در لینوکس سر و کار داریم.

امروزه در دنیای لینوکس، شبکه خیلی مهم است چرا که بیش از 90 درصد سرور های جهان از لینوکس استفاده می کنند.

دستور ifconfig

این دستور یکی از پر استفاده ترین دستورها برای شبکه در لینوکس است. زیرا با زدن این دستور شما میتوانید اطلاعات کامل شبکه مانند مک آدرس ، آی پی لوکال ، کارت شبکه و غیره را ببینید.

ifconfig

همانطور که گفته شد دستور ifconfig به شما امکان می دهد اتصال شبکه و تنظیمات پیکربندی IP موجود در سیستم را بررسی و تغییر دهید.

در تصویر بالا ابتدا اطلاعات eth0 را مشاهده می کنید. eth0 بخشی است که اطلاعات مربوط به کارت اترنت شما را نشان می دهد. اگر سایر کارت های اترنت به سیستم متصل شوند، به ترتیب نام هایی مانند eth1 و eth2 خواهند داشت.

lo نشان دهنده خود کامپیوتر یعنی localhost است.

اگر از محیط شبکه بی سیم استفاده می کنید، می توانید اطلاعات wlan0 را نیز مشاهده کنید. wlan0 به معنای کارت شبکه بی سیم است.

به جای استفاده از دستور ifconfig می توانید اطلاعات مورد نظر را یکی یکی لیست کنید. برای مثال، اگر می‌خواهید فقط اطلاعات کارت اترنت را فهرست کنید، دستور ifconfig eth0 کافی است.

دستور iwconfig

دستور iwconfig برای کارت شبکه های وایرلس درست شده است و با استفاده از آن می توانید مشخصات کاملی از کارت شبکه وایرلس را داشته باشید. با این دستور مشخصات کارت شبکه وایرلس را می بینیم و می توانیم مود کارت شبکه را عوض کنیم.

iwconfig

در اینجا کارت شبکه ما wlan0 نام دارد و میتوانیم با دستور زیر مود کارت شبکه را عوض کنیم.

ifconfig wlan0 down
iwconfig wlan0 mode Monitor
ifconfig wlan0 up

دستور ping

این دستور کاربرد های زیادی دارد، ساده ترین کاربرد آن مطمئن شدن از اتصال کامپیوتر به اینترنت یا شبکه است. برای مثال می توانیم با دستور زیر این کار را انجام دهیم.

ping google.com

در حین انجام این کار، این فرآیند را با کلید های ترکیبی Ctrl + C بعد از بسته پرس و جو چهارم به پایان رساندم. اگر از دستوری مانند ping -c 4 google.com استفاده می کنید، فقط 4 بسته پرس و جو ارسال می کنید. این فرآیند پس از اتمام تعداد بسته های پرس و جو خاتمه می یابد.

در اینجا بجز مطمئن شدن از اینکه اینترنت داریم یا نه؟ آی پی سرور گوگل را هم بدست آوردیم.

دستور arp

در دوره Network plus توضیحات کامل و جامع درباره چگونگی شبکه های کامپیوتری و ارسال پکت ها داده شده است. این دستور یکی از دستورات کاربردی در شبکه محسوب می شود. به طور خلاصه در یک شبکه، اکثر کامپیوتر ها با مک آدرس یکدیگر را شناسایی می کنند.

به طور مثال من یک لپ تاپ و یک کامپیوتر را به یک مودم متصل کرده و با دستور ping به ip لپ تاپ پکت ارسال میکنم. اگر اولین پکت ارسال شود، مدت زمان ارسال آن را میتوانید ببینید و دلیل آن پیدا کردن مک آدرس لپ تاپ و ثبت آن در Arp table است که برای دفعه های بعدی پکت ها سریع تر ارسال شوند.

این دستور فقط برای ثبت مک آدرس سیستم های شبکه نیست. بلکه برای پیدا کردن دروازه شبکه هم استفاده میشود و برای شما دروازه یا (gateway) مودم را نشان می دهد. (همان صفحه کانفیگ مودم 192.168.1.1)

برای مثال در اینجا من از یک سیستم لوکال ping میگیرم و بعد از آن مشخصات سیستم و مک آدرس را در arp table میتوامم ببینم.

ping 192.168.1.1

arp -a

دستور netstat

با این دستور میتوان به یک لیست بزرگ از تمامی کانکشن های اجرا شده یا در حال اجرای سیستم دست یافت. این دستور برای زمانی مفید است که فکر می کنید ابزاری روی سیستم شما اجرا شده که اطلاعات شما را در معرض خطر قرار داده است.

netstat

اگر میخواهید سریعا یک لیستی از سرویس های در حال اجرا و استفاده از اینترنت سیستم خود داشته باشید دستور زیر را وارد کنید. (این دستور برای شما ip و پورت اتصال سیستم خود و ip و پورت اتصال سیستم شما به مودم را نشان می دهد.

netstat -ano

دستور route

این دستور از کلمه router یا همان مسیریاب گرفته شده است و همانطور که از اسم دستور پیدا است برای مسیر یابی در شبکه استفاده می شود. دستور route در لینوکس به این شکل می باشد.

ماژول های ابزار :

• -u مسیر فعال
• -h هدف یک هاست
• -g دروازه یا gateway
• -r ثبت مجدد در مسیریابی داینامیک

برای اطلاعات بیشتر از دستور از man route استفاده کنید.

دستور traceroute

این دستور به شما نشان می دهد که بسته ارسال شده به یک مقصد خاص از کدام میزبان ها عبور کرده است.

دستور whois

دستور whois حاوی اطلاعاتی مانند زمان تاسیس یک دامنه، مدت اعتبار آن و غیره است. همچنین، برای گرفتن whois میتوانید از سایت های رایگان موجود استفاده کنید که در این صورت نیازی به خط فرمان لینوکس هم ندارید.

دستور host

دستور host به شما امکان می دهد اطلاعات مربوط به آدرس مقصد را به دست آورید. با دستور host می توانید از آدرس IP به نام دامنه و از نام دامنه به آدرس IP دسترسی پیدا کنید.

دستور dig

این دستور که با عنوان کاوشگر اطلاعات دامنه نیز شناخته میشود یک دستور رایج شبکه لینوکس است که برای جستجوی رکوردهای DNS استفاده می شود. همچنین می توانید رکوردهای NS (Nameserver) را با دستور dig بررسی کنید. برای این کار می توانید از دستور زیر استفاده کنید.

dig kaliboys.com -t NS

دستور tcpdump

دستور tcpdump به شما این امکان را می دهد که فورا اتصالات ایجاد شده توسط سیستم خود و اتصالات ایجاد شده به سیستم خود را مشاهده کنید.

مدیریت شبکه با دستورات لینوکس

لینوکس یکی از پرکاربردترین سیستم عامل های امروزی است که دانستن دستورات صحیح مورد استفاده در آن از همه نظر بسیار مفید خواهد بود. هنگامی که شبکه لینوکس خود را پیکربندی می کنید و به دنبال مشکلاتی هستید که ممکن است در شبکه رخ دهد، می توانید از دستورات شبکه در لینوکس استفاده کنید.

برای دیدن ویدیو آموزشی این مقاله به صورت کامل به کانال یوتیوب ما سر بزنید.

بیشتر بخوانید: برطرف کردن مشکل عدم اتصال به اینترنت در لینوکس